سفرنامه ی اروپا محمدرضا نظری
نوروز سال ۱۳۹۴ قسمت ۱۱ تا ۱۵
ادامه گشت یک روزه در شهر #ورشو
بعد از صبحت با آگا، ازش خواستیم مارو ببره به یک رستوران قدیمی تا بتونیم #غذای_محلی لهستان رو تست کنیم. این رستوران یکی از قدیمی ها بود. تو عکس اشاره به سال تاسیسش کردم 1954. محیطش باحال بود. سفارش رو پشت صندوق می دادی و منتظر می شستی. وقتی سفارش آماده می شد دختر زیبا اما قوی هیکلی سرش رو از آشپزخانه میاورد بیرون و با فریاد نسبتا زیادی شمارتو می خوند که بری غذاتو تحویل بگیری. اگر هم دیر می رفتی یا متوجه نمی شدی با قلدری محکم می کوبید رو میز. دقیقا مثل یک رستوران داش مشتی بازاری بود. سینی ها و قاشق و چنگالش هم دقیقا محیط بازار تهران رو تداعی می کرد. اما محیطش خیلی گرم و صمیمی بود و حسابی شلوغ. البته غذاهاش هم ارزون.
قیمت غذاهایی که تو پست بعدی می بینین شد 6 یورو.
تو کامنت اول صفحه ی مربوط به این رستوران در سایت تریپ ادوایزر رو براتون می زارم
http://www.tripadvisor.com/Restaurant_Review-g274856-d7088669-Reviews-Prasowy-Warsaw_Mazovia_Province_Central_Poland.html
#Tripadvisor
سایت #تریپ_ادوایزر رو هم در پست های بعدی که می خوام در خصوص جزییات قبل از سفر توضیح بدم معرفی می کنم.
ادامه گشت یک روزه در شهر #ورشو
ما هم طبق وعده ای که داده بودیم از #غذاهای_محلی لهستان انتخاب کردیم. متاسفانه چون خیلی خسته بودم، اسم غذاهارو ننوشتم و اصلا یادم نیست. اما دو تا سوپ گرفتیم. یکیش توش آب لبو بکار رفته بود و دومیش هم تقریبا سبزیجات بود. اون بشقاب دست راستی هم یه چیزی تو مایه های پوره سیب زمینی بود. یک بشقاب دیگه هم سفارش دادیم که توش گوشت بود اما تو عکس نیست. :D دقیقا نفهمیدیم غذاها چی بود. اون دو تا لیوان هم آب های طعم دار بود. جالب اینجا بود که کلا آب هارو داخل یخچال نمی زاشتن و وقتی درخواست یخ کردم خیلی متعجب منو نگاه کردن. نمی دونم شاید چون لهستان کشور سردی بود عادت داشتن آب رو گرم بخورن!!! اینو هم کشف نکردم. راستش خسته هم بودم دوست داشتم زودتر برسم به اتوبوسی که قراره مارو شبانه ببره #پراگ و حسابی بخوابم. دو شب بود درست و حسابی نخوابیده بودم.
پی نوشت: قیمت قطاری که شبونه به پراگ می رفت حدود 40 یورو بود و اتوبوس 18 یورو. به همین دلیل انتخاب ما هم به همین سادگی از قطار به اتوبوس تغییر کرد.
از ورشو لهستان به پراگ جمهوری چک
از رستوران تا دم خونه ی آگا رو پیاده رفتیم. راستش هوا سرد بود و ما هم داغون. اما صحبت هامون گرم شده بود و حیفمون می اومد از زمانمون استفاده نکنیم. تا رسیدیم خونه ی آگا، یه چایی زدیم به بدن و مسیر راهمون رو از دم خونه ی آگا تا دم ترمینالی که اتوبوس های پراگ منتظر ما بودن چک کردیم. تقریبا سر کوچشون یک ایستگاه اتوبوس بود و روی #گوکل_مپ به ما نشون می داد که چند دقیقه ی دیگه اتوبوس مربوطه می رسه و ما هم باید بریم. بازهم اینجا مارک عزیز مارو تنها نزاشت و با ما اومد. البته اگر نمی اومد کار ما خیلی سخت تر میشد. چون وقتی رسیدیم به اون مثلا #ترمینال، اصلا شبیه ترمینال نبود. به کمک مارک بود که فهمیدیم اتوبوس ما دقیقا کجا سوارمون می کنه. تقریبا یه چیزی تو مایه های ترمینال های شهرستان های کوچیک ایرانی بود. اما لامصب ها روی زمان خیلی دقیق هستن. اتوبوس ما سر ساعت اومد و سر ساعت هم حرکت کرد. صندلی های نسبتا راحتی هم داشت. به محض ورود یک نیمچه پتو از خدمه ی اتوبوس گرفتیم و تا صبح مثل خرس خوابیدیم. خواب عمیقی نکردیم ولی از هیچی بهتر بود.
اتوبوس ها برای کمپانی #ECOLINES بود و تقریبا کل مسیر 11 ساعت طول می کشید. با طلوع آفتاب صبح، از خواب بیدار شدیم و انقدر ذوق دیدن جاده رو داشتیم که دیگه نخوابیدیم. مارک عزیز یک مقدار خوراکی برامون خریده بود و داده بود بهمون برای توراهی. ماهم یکم بعنوان صبحانه خوردیم و شروع کردیم به عکس گرفتم از داخل اتوبوس. خوشبختانه اتوبوسش دو طبقه بود و پنجره های بزرگی داشت. راحت میشد از طبیعت پراگ لذت برد.
عکس: خونه ای ویلایی نرسیده به پراگ. بینهایت این خونه های ویلایی حومه شهرهای اروپایی رو دوست دارم.
برنامه_ریزی قبل_از_سفر دریافت ویزا
سلام. خیلی ها توی دایرکت به من پیام می دین که از گرفتن ویزای #شینگن توضیح بدم. من سعی می کنم مطالب رو به ترتیب در سه پست بعدی براتون بنویسم.
یک: اولین چیزی که قطعا مهم هست اینه که شما باید #ویزا بگیرید. اگر مقصد #اروپا هستش باید بگردید ببینید کدوم کشور ویزای راحت تر می ده. به عبارتی وقت #سفارت راحت تر می ده. یک قانون رو باید بهتون بگم. اون هم اینه که همه ویزا می دن و تبلیغات آژانس های مسافرتی برای ویزا کمی اغراق آمیزه. اگر بلد باشی نیاز به مشاوره نداری. ولی قطعا یک سری کشورها وقت گرفتن سفارت و مصاحبه راحت تره. برای مثال #ایتالیا اصلا نمیشه وقت گرفت و برای وقت گرفتن باید به یه سری مافیا 500 هزار تومان شیتیل بدید فقط برای وقت گرفتن!! اما #فرانسه رو شنیدم اوکی هست و البته #آلمان، #لهستان، #یونان و... اگر شما هم جایی رو میشناسین که وقت سفارت راحته و ویزا می دن بگین.
#دو: برای گرفتن ویزا، خیلی واجبه که برای فرد #مصاحبه_کننده مشخص بشه که شما برمی گردی. ینی باید مستنداتت در این حوزه باشه. من مدارک شرکتم رو بردم. گفتم واردات دارم. خیلی سرم شلوغه و باید خیلی سریع برگردم ایران. فقط #عید وقت گشتن دارم. انگار این حرف ها به دل طرف می شینه. باید خیلی مطمئن از شرایط اینجا حرف بزنین و طرف رو قانع کنین که زود هم باید برگردین. البته برای قانع شدن باید یک مدرکی رو با خودتون داشته باشین. مثل #سند_ملک یا #گردش_مالی خوب. اگر سند ملک ندارین حداقل مقداری پول از دوستتون قرض کنین و بریزین تو حساب بانکیتون و با اون پول یک گردش حساب بگیرین و ببرین سفارت. اینجوری مطمئن تر میشین. اگر #کارمند_دولت هستین یا #کارمند_بانک خیلی خوبه. رو این مسائل خیلی خوب اعتماد می کنن و اگر حکم کارگزینی یا نامه ی محل کار ببرین خیلی خوب میشه.
#سه: در ادامه قطعا یک برنامه ی جامع #سفر باید داشته باشی. من برنامه ریزی کرده بودم که کدوم شهرهای کشور مقصد خوبه برای دیدن. بلیط رفت و برگشت رو از یک آژانس رزرو کرده بودم و هتل هارو از #بوکینگ_دات_کام رزرو کرده بودم. همه چیز روی کاغذ این بود که من می رم 5 شهر رو می بینم. دلیل واضح هم باید داشته باشی که چرا می ری اون شهرها یا اون کشور. مثلا ازت می پرسن چرا کشور مارو انتخاب کردی. من گفتم طبیعت زیبا و چون هزینه سفر دقیقا مثل ایرانه. باید این اطلاعات رو از اون کشور داشته باشی که اون طرف بدونه تو واقعا حرفه ای سفر می کنی. یا اگر اون کشور پر از آثار باستانی هست باید از آثار باستانی اون کشور کمی حرف بزنی و بگی من همیشه دوست داشتم فلان موزه رو ببینم و ... معمولا هم فرد مصاحبه کننده ازت می پرسه که آیا قصد سفر به کشور دیگه ای در حوزه ی #شینگن رو داری یا نه؟ من گفتم نه. ولی اگرم می خواین پاسخ مثبت بدین، باید بیشترین زمانتون رو در کشوری که ازش ویزا می گیرین باشین و اعلام کنین مثلا مقدار کمی هم به کشور همسایه سر می زنین.
#چهار: خوب حالا باید منتظر ویزا بشید. ویزا رو از یک تاریخ معین تا یک تاریخ معین بهتون می دن. بازم تاکید می کنم تقریبا 6 ماه جلوتر باید اقدام کنی. تا وقت سفارت بگیری و فرم هارو تکمیل کنی و وقت مصاحبه بزارن خودش میشه یکی دو ماه. بعدش ویزا رو که گرفتی می دونی از فلان تاریخ تا فلان تاریخ در محدوده ی شینگین هستی. و بعد براساس این تاریخ برنامه ریزی قبل از سفر رو انجام می دی.
عکس: وقتی خبر ویزا رو بهم دادم این شکلی شدم
