قالب وردپرس
parallax background

امامه

 
امامه از روستاهای بزرگ دهستان رودبار قصران شهرستان شمیران استان تهران ایران است. امامه دو آبادی است که در کنار هم قرار گرفته، یکی را امامه بالا و دیگری را امامه پایین می‌نامند. این روستا در پنج کیلومتری مشرق راه اصلی تهران به شمشک و نرسیده به فشم واقع است و راه آن‌ماشین‌رو است. امامه آبادیی است مرتفع و کوهستانی و سردسیر در دامنه جنوبی البرز مرکزی که آبش از رود محلی و قنات و چشمه تأمین می‌گردد. در امامه بالا بیش از ۳۰۰۰ و در امامه پایین بیش از ۱۵۰۰ گوسفند نگهداری می‌شود. ۳۶ هکتار باغ دارد که محصولات آن غلات بن‌شن، لبنیات، سیب، گیلاس، هلو، آلبالو است و شغل اصلی مردم‌امامه کشاورزی و گله‌داری است

امامه در اصل تغییر یافته واژه‌ای پهلوی به صورت انبامه بوده که از دو بخش تشکیل شده است


„در کتاب فرهنگ جغرافیایی ایران دربارهٔ روستای امامه آمده است:.”

ده جزء دهستان لواسان کوچک بخش افجه شهرستان تهران. ۱۰ کیلومتری شمال باختر گلندوک- ۵ کیلومتری خاور راه شوسه شمشک. در کوهستان- سردسیر- سکنه ۲۳۲۰- شیعه- فارسی. چشمه‌سار و رود محلی- غلات، بن‌شن، میوه جات، لبنیات- شغل زراعت، گله‌داری. راه مالرو – دبستان دارد. امامه به سبب راه دشوار و موقعیت استواری که داشته از قدیم پناهگاهی مناسب به حساب می‌آمده و مرکز قصران داخل و مقر رئیس قصران تاریخی (معرب کوهسران) و امراء آن سامان محسوب می‌شده است و بدین سبب سخن را در تعریف آن اندکی تفصیل می‌دهد.
 
ین آبادی خیلی قدیمی است و نامش در منابع باستانی درج و به صورت «انبامه» آمده است که این نام فارسی است؛ بنابراین نوشتن آن به صورت «عمامه» که در پاره‌ای از موارد دیده می‌شود، مطلقاً وجهی ندارد. در امامه قلعه‌ای استوار وجود داشته که ظاهراً به وسیله مازیار یا مرداویج زیاری به وجود آمده است و بقایای برج و باروها و بدنه آن هنوز پابرجا و نمایان است. مورخ و جغرافیدان قدیم یاقوت حموی درباره امامه (انبامه) چنین نوشته است: «أنبامة قلعة قرب الری» یعنی انبامه (امامه) قلعه‌ای نزدیک ری است. امامه همانند اکثر روستاهای رودبارقصران در گذشته جزئی از لواسان کوچک بحساب می‌آمده است.

آن که همان اندر فارسی است و بامه که همان بام یا بلندی یا جلو در زبان فارسی است. ترکیب این دو واژه به صورت انبامه به معنی «مکان یا محلی است

که در بلندی قرار دارد یا رو به بالا و جلو است» و این با


 
زبان گفتاری زبان مردم امامه تاتی است.[۲] البته زبان رایج در امامه مانند اوشان، فشم و لواسان، کاملاً تاتی نیست و زبان مازندرانی هم در آن نفوذ یافته است. گویش مردم امامه به گویش روستاهای لالان، زایگان، آبنیک، گرمابدر، میگون و شمشک در قصران بسیار نزدیک است. نفوذ مازندرانی در زبان تاتی قصران به این دلیل است که قصران در گذشته تحت حاکمیت طبرستان قرار داشته اما در تقسیمات کشوری معاصر جزو استان تهران محسوب می‌شود

1 دیدگاه

پاسخ دادن به م لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.